𝟙𝟠𝟚𝟙–𝟚𝟘𝟚𝟙!
————–
Εφέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη στιγμή που οι Έλληνες αποφάσισαν να διεκδικήσουν την ελευθερία τους. Επανάσταση ή εξέγερση ή παλιγγενεσία, όπως και να το περιγράψουμε, η πατρίδα, με το βλέμμα στο μέλλον, θυμάται για μια ακόμη φορά τα λόγια τού Μακρυγιάννη:
«… 𝛱𝛼𝜏𝜌ίς, 𝜈𝛼 𝜇𝛼𝜅𝛼𝜌ί𝜁𝜀𝜄ς 𝛾𝜀𝜈𝜄𝜅ώς ό𝜆𝜊𝜐ς 𝜏𝜊𝜐ς Έ𝜆𝜆𝜂𝜈𝜀ς, ό𝜏𝜄 𝜃𝜐𝜎𝜄ά𝜎𝜏𝜂𝜅𝛼𝜈 𝛾𝜄𝛼 𝜎έ𝜈𝛼, 𝜈𝛼 𝜎’ 𝛼𝜈𝛼𝜎𝜏ή𝜎𝜊𝜐𝜈𝜀, 𝜈𝛼 𝜉𝛼𝜈𝛼𝜀𝜄𝜋𝜔𝜃𝜀ίς ά𝜆𝜆𝜂 𝜇ί𝛼 𝜑𝜊𝜌ά 𝜀𝜆𝜀ύ𝜃𝜀𝜌𝜂 𝜋𝛼𝜏𝜌ί𝛿𝛼, 𝜋𝜊𝜐 ή𝜎𝜊𝜐𝜈𝛼 𝜒𝛼𝜇έ𝜈𝜂 𝜅𝛼𝜄 𝜎𝛽𝜂𝜎𝜇έ𝜈𝜂 𝛼𝜋ό 𝜏𝜊𝜈 𝜅𝛼𝜏ά𝜆𝜊𝛾𝜊 𝜏𝜔𝜈 𝜀𝜃𝜈ώ𝜈»․
Εκτός όμως από ένα εθνικό εορτασμό, είναι και μια ιδανική ευκαιρία για αυτογνωσία σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Ρεαλιστικό δεδομένο της ελλαδικής πραγματικότητας, η ιδιαιτερότητά της: Για τους αγωνιστές τού 1821 κύριο θέμα ήταν η εθνική απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, η εθνική ανεξαρτησία, η ελευθερία και η διατήρηση αυτής τής ιδιαιτερότητας.
Σήμερα, -περισσότερο ίσως από ποτέ- φαίνεται σχεδόν απαραίτητη η ανάγκη μιας νέας παλιγγενεσίας, με βάση τη συλλογική ταυτότητα, τις αξίες και τον πολιτισμό μας (Γλώσσα, Παραδόσεις, Τέχνη).
Ας είναι ο φετινός εορτασμός αφορμή για:
Τον αυτοπροσδιορισμό μας ως έθνους και τη συνειδητοποίηση πως «Ό,𝜏𝜄 𝜅ά𝜇𝜊𝜇𝜀 𝜃𝛼 𝜏𝜊 𝜅ά𝜇𝜊𝜇𝜀 𝜇𝜊𝜈𝛼𝜒𝜊ί 𝜅𝛼𝜄 𝛿𝜀𝜈 έ𝜒𝜊𝜇𝜀 𝜀𝜆𝜋ί𝛿𝛼 𝜅𝛼𝜇ί𝛼 𝛼𝜋ό 𝜏𝜊𝜐ς 𝜉έ𝜈𝜊𝜐ς» (Γέρος του Μοριά)
Ομόνοια και εθνική συσπείρωση. Μάς το θυμίζει ο Ν. Καζαντζάκης: «𝛢𝜈 𝜆𝛼𝜒𝜏𝛼𝜌άς 𝜏𝜂 𝜆𝜀𝜐𝜏𝜀𝜌𝜄ά 𝜎𝜀 𝜉έ𝜈𝜊𝜐ς 𝜇𝜂𝜈 𝜀𝜆𝜋ί𝜁𝜀𝜄ς, 𝜋𝛼𝜌’ 𝜏𝜂𝜈 𝜊 ί𝛿𝜄𝜊ς 𝛼𝜈 𝜇𝜋𝜊𝜌𝜀ίς 𝛼𝜆𝜆𝜄ώς 𝛿𝜀𝜈 𝜏𝜂𝜈 𝛼𝜉ί𝜁𝜀𝜄ς».
Πρόταγμα και επιτακτική ανάγκη ο λόγος του Γ. Σεφέρη:
«𝜮’ 𝜶𝝊𝝉ό𝝂 𝝉𝝄𝝂 𝜿ό𝝈𝝁𝝄 𝝅𝝄𝝊 𝝄𝝀𝝄έ𝝂𝜶 𝝈𝝉𝜺𝝂𝜺ύ𝜺𝜾, 𝝄 𝜿𝜶𝜽έ𝝂𝜶ς 𝝁𝜶ς 𝝌𝝆𝜺𝜾ά𝜻𝜺𝝉𝜶𝜾 ό𝝀𝝄𝝊ς 𝝉𝝄𝝊ς ά𝝀𝝀𝝄𝝊ς. 𝜫𝝆έ𝝅𝜺𝜾 𝝂𝜶 𝜶𝝂𝜶𝜻𝜼𝝉ή𝝈𝝄𝝊𝝁𝜺 𝝉𝝄𝝂 ά𝝂𝜽𝝆𝝎𝝅𝝄 ό𝝅𝝄𝝊 𝜿𝜾 𝜶𝝂 𝜷𝝆ί𝝈𝜿𝜺𝝉𝜶𝜾». (από τη βράβευσή του με Νομπέλ -1963)
Χρόνια πολλά
