logo


Γράφει ο Π. Γεωργιάδης, ομότιμος καθηγητής ΕΚΠΑ

Αγαπητή κυρία Χαζάπη, επιτρέψτε μου να σας εκφράσω την πολύ θετική μου εντύπωση και την  πλήρη ικανοποίησή μου  για το δημοσίευμά σας στις 19 Φεβρουαρίου με τον τίτλο “Μήδεια”- όπως Βατερλώ.

Αν και δεν συνηθίζεται να κρίνονται από τους αναγνώστες με θετικό πνεύμα, δημοσιεύματα που περιγράφουν καταστάσεις πρόσφατης ανεπαρκούς διαχείρισης κρίσεων σπεύδω να παραβιάσω τον κανόνα και να υπογραμμίσω ότι το  σχετικό σας άρθρο αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι με τρόπο αντικειμενικό και ισορροπημένο. Ως εκ τούτου απομακρύνεται από την πεπατημένη ατραπό να επαληθεύσει το γνωστό “δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται”.

Με τον κίνδυνο να πέσω εγώ στην παγίδα της εύκολης κριτικής και της  εκ των υστέρων σοφίας “πας μετά Χριστόν προφήτης” καταθέτω δυο απλοϊκές σκέψεις για την γενική διαχειριστική ανεπάρκεια που συσσωρεύτηκε και θάφτηκε στην χιονοθύελλα που ενέσκηψε

  1. η εμβέλεια της πρόνοιας της Δημοτικής Αρχής για την επερχόμενη άσπρη καταιγίδα έφτανε μέχρι του σημείου διανομής “αλατιού” σε διάφορα αποκεντρωμένα σημεία της πόλης. Καλό μεν , ανεπαρκέστατο δε ως μεμονωμένο ημίμετρο.

Η πρόβλεψη για το χειρότερο σενάριο απαιτεί στρατηγική θεώρηση.

  1. Το σημαντικότερο. Οι αποκλειστικά εσωτερικές στον Δήμο, διαδικτυακές συναντήσεις αρμοδίων παραγόντων για να προετοιμασθούν σχέδια υποθέτω για τα επερχόμενα φαινόμενα, αποδεικνύουν την εσωστρέφεια που επικρατεί  και η οποία εμποδίζει τον αναγκαίο συντονισμό περισσοτέρων φορέων που διαθέτουν τεχνογνωσία στην αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών. Αν η Δημοτική Αρχή είχε προκαλέσει ή ζητήσει μια δια ζώσης συνεργασία γύρω από ένα επιτελικό τραπέζι με συμμετέχοντες την πυροσβεστική υπηρεσία , την πολιτική προστασία , τον ΔΕΔΔΗΕ, την αστυνομία πολλά θα είχαν αποφευχθεί ή περιορισθεί. Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν…….

Με την προσδοκία ότι κάποτε τα παθήματα θα γίνουν μαθήματα, αποφεύγω τις τετριμμένες γνωστές αλλά  δικαιολογημένες διαμαρτυρίες και ψάχνω μέσα μου να δω ποιες είναι οι δικές μου ευθύνες και παραλείψεις ως απλός πολίτης μιας ταλαιπωρημένης κοινωνίας

Με εκτίμηση

Παναγιώτης Γεωργιάδης

Ομότιμος Καθηγητής ΕΚΠΑ