logo


“Κρυμμένη” μέσα στην 6ωρη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Διονύσου, την περασμένη Τρίτη 13 Δεκεμβρίου, ήταν η τοποθέτηση- έκκληση του Αντιδημάρχου Καθημερινότητας Μ. Τσιλιγκίρη προς τους συναδέλφους του. Πιο συγκεκριμένα ο κ. Τσιλιγκίρης ενημέρωσε για βανδαλισμούς στην πλατεία Δροσιάς, και ειδικότερα στο χριστουγεννιάτικο φωτισμό.

«Έχουμε κάνει πολλές τέτοιες συζητήσεις», είπε ο Αντιδήμαρχος. «Μιλάμε για τις καταστροφές στο δημοτικό φωτισμό. Πριν μια ώρα με ειδοποίησαν πως άγνωστοι ξήλωσαν καλώδια στον εορταστικό διάκοσμο, στην κεντρική πλατεία της Δροσιάς. Απευθύνω έκκληση- γι’ αυτό το θέμα θέλω να είμαστε μια γροθιά. Οι φθορές στο φωτισμό εγκυμονούν κινδύνους και θέλω όλοι να συμμετέχουμε στην αποτροπή τους».

Δεν πέρασε πολλή ώρα και ο κ. Τσιλιγκίρης δέχθηκε νέο τηλεφώνημα πως οι φθορές στο διάκοσμο και στο φωτισμό στην πλατεία της Δροσιάς είχαν επαναληφθεί. “Σηκώνω πια τα χέρια ψηλά”, δήλωσε στην Οδό Διονύσου στο περιθώριο της συνεδρίασης.

Λίγες ημέρες αργότερα, κάτοικοι της Ρέας έστειλαν στην Οδό Διονύσου φωτογραφίες από την περιοχή τους, γύρω από την οδό Αθηνών, που επί μήνες έχει μετατραπεί σε άτυπη χωματερή. Η Κοινότητα, όπως μας ενημερώνει ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας Μ. Κόκκαλης, στέλνει κάθε τόσο αρπάγες, αλλά δυο-τρεις ημέρες μετά, τα ίδια σημεία ξαναγεμίζουν με σκουπίδια- είτε κηπαία είτε ογκώδη είτε οτιδήποτε αχρείαστο.

Ο Πρόεδρος της Κοινότητας Χ. Ποτίδης εδώ και χρόνια απευθύνει συνεχείς εκκλήσεις- τις ίδιες πάντα- στους κατοίκους, για περισσότερη ευαισθητοποίηση στη διαχείριση των δικών τους απορριμμάτων. Πιο πρόσφατες αυτές που αφορούν στα κηπαία και τα ογκώδη, ενώ δεν παραλείπει να αναρτά φωτογραφίες από διάφορα σημεία της περιοχής αρμοδιότητάς του. Όπως, για παράδειγμα, αυτή έξω από τον Παιδικό Σταθμό στη Λαμπράκη, όχι πολύ καιρό πριν:

Ποιοι ρυπαίνουν ατιμώρητοι, ποιοι καταστρέφουν ακόμα και τα χριστουγεννιάτικα στολίδια- για όνομα!- ποιοι δεν νοιάζονται για το περιβάλλον που κι αυτοί μοιράζονται, ποιοι αδιαφορούν για την πόλη, στην οποία κι αυτοί ζουν, ποιοι ξεφορτώνονται τα μπάζα τους όπου βρουν, γνωστοί ή άγνωστοι, κάτοικοι ή περαστικοί- κανείς δεν ξέρει(;). Και στη Δροσιά αλλά και παντού στην πόλη.

Πάμε στο Δήμο τώρα και τις υποχρεώσεις του. Στο Δήμο που έχει την υποχρέωση να φροντίζει για την ποιότητα ζωής και την αναβάθμισή της, για την καθαριότητα της πόλης που υπηρετεί, για τον επαρκή φωτισμό της, για δρόμους που δεν θα είναι καρμανιόλες και πεζοδρόμια που να περπατιούνται, για την ασφάλεια ζωών και περιουσιών. Οποτεδήποτε αυτή η Δημοτική Αρχή αλλά και οι δυο προκάτοχοί της έχουν έρθει αντιμέτωπες με αιτιάσεις για όλα τα παραπάνω, δηλαδή συχνά, απαντά (συνοπτικά): Δεν έχουμε προσωπικό, η πόλη αντιμετωπίζει τεράστια δομικά προβλήματα υποδομών που αν δεν τα λύσουμε, άσπρη μέρα δεν θα δούμε, η πόλη είναι ένας δύσκολος Δήμος που μοιράζεται (άναρχο) αστικό και (εύφλεκτο) δασικό περιβάλλον, πιέζουμε αλλά τα προβλήματα δεν λύνονται από τη μια μέρα στην άλλη.

Το ακούω (και εν πολλοίς το βλέπω). Όπως ακούω και τα παράπονα των συμπολιτών “αυτά είναι λυμένα στις ευρωπαϊκές πόλεις” (αν και ανάμεσά τους βρίσκονται και όσοι και ρυπαίνουν και καταστρέφουν και δεκάρα δεν δίνουν για τη γειτονιά και την πόλη τους) .

Και αναρωτιέμαι: Στο τέλος της ημέρας, ακούει κανείς; Ή στου κουφού την πόρτα;