Σε αυτόνομη ανακοίνωση καταδίκης των όσων «κατά λάθος», ή «εκ παραδρομής», ή «εν τη ρύμη του λόγου», ακούστηκαν- αλλά και όσων δεν ακούστηκαν- στην πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, σημαδεύοντάς την, προχώρησε η «Δράση συνΠολιτών- Δημιουργία και Διαφάνεια για τον Διόνυσο», μια από τις τρεις συνιστώσες της Δύναμης Ευθύνης:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
13 Φεβρουαρίου 2022
«Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε.» Μάνος Χατζηδάκης
Όχι. Δεν αποτέλεσε δυσάρεστη έκπληξη. Δεν μείναμε άφωνοι ούτε πέσαμε από τα σύννεφα. Αναφέρομαι στο πρόσφατο επεισόδιο, κατά την τελευταία Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, όταν μέλος του εκφράστηκε χυδαία για μια κυρία (ήτοι γυναίκα, σύντροφο, μητέρα και δημόσιο πρόσωπο με θέση ευθύνης σε ΝΠΔΔ του Δήμου). Η εκφορά του λόγου ήταν αυθόρμητη, αβίαστη, νηφάλια (εννοώ όχι εν θερμώ, όχι με θυμό, όχι με οργή). Το μέλος του Δ.Σ. δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να σχολιάσει και ενδεχομένως να κρίνει πολιτικά (;) την επιλογή του Δημάρχου για την ανανέωση της θητείας της Προέδρου ενός εκ των ΝΠΔΔ του Δήμου. Και το έπραξε με τον κανονικό, φυσιολογικό και συνήθη για εκείνον (και για το ήθος του) τρόπο. Προτείνω να αγνοήσουμε την -προφανώς- υποκριτική, καθυστερημένη, απέλπιδα και πιθανώς καθ’ υπόδειξη ή μέσω υποβολέα απόπειρά του να ανασκευάσει και να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Και να επιμείνουμε στο συμβάν καθαυτό.
Όχι. Δεν ήταν έκπληξη. Διότι αρκεί μια ολιγόλεπτη συζήτηση με τον συγκεκριμένο, όπως και με αρκετούς από τους αιρετούς, για να γίνει αντιληπτή η ποιότητα και το ηθικό ανάστημά τους.
Σήμερα, λοιπόν, που έχει παρέλθει ικανό χρονικό διάστημα, ώστε κανείς/καμιά να μην μπορεί να επικαλεστεί άγνοια. Και που υπάρχει αναρτημένο στο διαδίκτυο το επίμαχο στιγμιότυπο, ώστε να το βρουν όσοι και όσες δεν παρέστησαν ή δεν παρακολούθησαν τη συγκεκριμένη Συνεδρίαση και να το ξανακούσουν όσοι και όσες δεν πρόσεξαν ή δεν άκουσαν καθαρά ή δεν αντιλήφθηκαν το συμβάν.
Σήμερα, λοιπόν, που δεν υπάρχει άλλοθι για κανέναν και καμία, ας μετρήσουμε τις αντιδράσεις. Και ας καταγράψουμε τις σιωπές.
Πώς αντέδρασε το μέλος του ΔΣ και αντιδήμαρχος, που περιλήφθηκε στην χυδαία αναφορά;
Πώς αντέδρασε ο πρώην δήμαρχος και επικεφαλής της παράταξης στην οποία ανήκει ο συγκεκριμένος δημοτικός σύμβουλος; Πώς αντέδρασαν οι γυναίκες – συνάδελφοί του στην ίδια παράταξη;
Πώς αντέδρασαν οι επικεφαλής των λοιπών παρατάξεων και οι γυναίκες – μέλη του ΔΣ;
Ποια θέση έλαβαν (ειδικότερα) όσοι και όσες μας έχουν συνηθίσει στην (με εργολαβική συνέπεια) ρητορική (όπως αποδείχθηκε) υπεράσπιση δικαιωμάτων;
Πώς τοποθετήθηκαν οι -παλαιοί και νέοι- κατά δήλωση, όπως φαίνεται, προοδευτικοί, φιλελεύθεροι και σοσιαλίζοντες του δημοκρατικού συνταγματικού τόξου;
Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι αξιοπρεπείς φωνές αλλά μειονότητα που τόνισε ακόμη περισσότερο την αβελτηρία των πολλών.
Ακούμε ότι επικρατούν μετριοπαθείς απόψεις. Να απομονωθεί το επεισόδιο. Να μην δοθεί συνέχεια. Να μην γίνει κλιμάκωση. Λειτουργούν, προφανώς, οι υπόγειες διαδρομές. Προστατεύουν οι κόρακες τα μάτια ο ένας του άλλου.
Διατηρούμε μια τελευταία ελπίδα ότι κάτι θα γίνει σε θεσμικό επίπεδο. Ίδωμεν.
ΥΓ1. Αναμέναμε (αφελώς ίσως) περισσότερα από όσες/όσους προβάλλουν το αριστερό τους πρόσημο.
ΥΓ2. Δεν περιμέναμε τίποτε από τους (δήθεν) Ανοιχτούς Ορίζοντες. Ήταν αυτοί που ανέχθηκαν και ουδέποτε καταδίκασαν την εργαλειοποίηση της ανωνυμίας του διαδικτύου για την χυδαία προσβολή -συμπτωματικά- των πολιτικών τους αντιπάλων (μεταξύ των οποίων -συμπτωματικά- είχε φωτογραφηθεί/στοχοποιηθεί και η θιγείσα κατά το πρόσφατο συμβάν)
ΥΓ3. Και να μην ξεχνάμε. Οι παραπάνω… σιωπηλοί είναι οι συνήθεις «σωτήρες»… Θα μας ξαναθυμηθούν. Ο καιρός γαρ εγγύς.
