Με αφορμή τα αλλεπάλληλα έργα στην Άνοιξη- αγωγοί ομβρίων και αγωγοί αποχέτευσης- που με τη σειρά τους οδήγησαν σε αλλεπάλληλες διανοίξεις των ίδιων δρόμων, αλλά και τις κατασκευαστικές αστοχίες στην εν συνεχεία οδοστρωσία, η παρέμβαση του πρώην δημοτικού συμβούλου της Συμμαχίας για τον Πολίτη και Διευθυντή της παράταξης Θ. Κυριακόπουλου, που ακολουθεί:
ΡΑΒΕ ΞΗΛΩΝΕ!!!
Για πολλά μπορούμε να παραδεχτούμε ότι φταίμε και εμείς για την κατάντια της κοινωνίας – της χώρας μας. Το φταίξιμο λοιπόν μπορεί να είναι ατομικό και συλλογικό.
Ασφαλώς κι ο καθένας θα μπορούσε να καταθέσει τις δικές του αναφορές, τα δικά του αναρίθμητα παραδείγματα.
Ξοδεύεις κάποια χρήματα για να φτιάξεις κάτι στο σπίτι σου και όταν το καταφέρνεις, λες εντάξει, έπιασαν τόπο τα χρήματά μου. Αγοράζεις ένα ζεστό ρούχο και δεν κρυώνεις. Διαλέγεις ένα αυτοκίνητο και νιώθεις ικανοποιημένος για την επιλογή σου. Το τι επιλέγεις, το πόσα ξοδεύεις και πού τα ξοδεύεις τα δικά σου χρήματα, είναι δικά σου και με γεια σου και χαρά σου! Αλλά όταν πριν 2 μήνες ασφαλτοστρώνεις ένα δρόμο περίπου 50μ μήκος, από την διασταύρωση της Μαραθώνος, γωνία από την γνωστή καφετέρια, μέχρι την Πλατεία της Άνοιξης και μέσα σε μια βδομάδα υποχωρεί η άσφαλτος και στην συνέχεια εδώ και 10 μέρες αποφασίζεις και ξηλώνεις ό,τι ασφαλτόστρωσες προκειμένου να περάσεις ένα μεγάλο αγωγό (το έργο είναι σε εξέλιξη), δεν επιβεβαιώνεις ότι «λεφτά υπάρχουν». Γιατί δεν υπάρχουν! Επιβεβαιώνεις ότι κάνεις κακό κουμάντο με τα λεφτά (φόρους) των πολιτών. Δεν λογαριάζεις κανένα και το θέμα δεν είναι αν σου ασκούν κριτική για την κατάσταση αυτή. Δυστυχώς, για άλλη μια φορά τα χρήματα γίνονται καπνός (όπως οι πλάκες των πεζοδρομίων που σύντομα καταστρέφονται, τα βουλωμένα φρεάτια των όμβριων, οι λερωμένοι τοίχοι των σχολείων, οι κακές υπηρεσίες προς πολίτες και ….. προσθέστε ό,τι άλλο θέλετε ).
Το κακό είναι ότι τα πάντα είναι δίπλα μας, είναι μπροστά μας και τα αντιμετωπίζουμε με μια αδιαφορία. Σαν μια συνήθεια, τα προσπερνάμε, άλλοτε με ένα κούνημα του κεφαλιού μας υποδηλώνοντας μια αγανάκτηση και άλλοτε ξεστομίζοντας καμιά βρισιά και μέχρι εκεί.
Γιατί όμως μέχρι εκεί; Δεν πρέπει η Δημοτική Αρχή με αφορμή το συγκεκριμένο παράδειγμα να απολογηθεί, αλλά και να αναζητήσει ευθύνες για τον κακό προγραμματισμό των έργων της;
Το «ράβε ξήλωνε» είναι φόροι – λεφτά που δεν περισσεύουν, ιδιαίτερα στην σημερινή οικονομική συγκυρία. Ας αλλάξουμε νοοτροπία κι ας σοβαρευτούμε.