logo


Η μαζικότερη- εδώ και πολλούς μήνες- ενημέρωση της Ένωσης προς τους Συλλόγους Γονέων Διονύσου πραγματοποιήθηκε χθες Τρίτη 18 Νοεμβρίου στον Άγ. Στέφανο. Και απέδειξε (σ.σ. δυστυχώς) πως μόνο όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι, τότε και οι συλλογικότητες μπορούν πράγματι να γίνουν μαζικά κινήματα.

Στη χθεσινοβραδυνή συνάντηση δεν ακούστηκαν καινούργια πράγματα: Τα κενά σε καθηγητές και δασκάλους, το κτηριακό πρόβλημα και η μεταφορά των μαθητών δεν είναι χτεσινά προβλήματα. Έχουν όμως γιγαντωθεί τόσο, και τόσο επηρεάζουν όλο και περισσότερους γονείς αλλά κυρίως τα παιδιά τους, που η συσπείρωση και η μαζική και οργανωμένη αντίδραση προβάλλει πλέον ως μονόδρομος.

Στοιχεία με αριθμούς

Σαράντα έξι (46) ώρες λείπουν από το Γυμνάσιο  και 20 από το Λύκειο του Διονύσου, 37 ώρες από το Γυμνάσιο της Δροσιάς, πάνω από 9 ώρες στο Λύκειο της Άνοιξης. Μπορούν αυτά τα παιδιά, που δεν διδάσκονται ό, τι και οι συμμαθητές τους στα ιδιωτικά σχολεία, να τα βγάλουν πέρα με την Τράπεζα Θεμάτων και τη διδακτέα απαραιτήτως ύλη, ώστε ισότιμα να διεκδικήσουν την επιτυχία στις πανελλαδικές- αλλά όχι μόνο- εξετάσεις; Το ερώτημα είναι μάλλον ρητορικό: Πέρυσι η Ένωση Ελλήνων Φροντιστών ανακοίνωσε αύξηση της τάξης του 15% (σ.σ. και δεν γνωρίζουμε το αντίστοιχο φετινό ποσοστό) στους μαθητές που καταφεύγουν στα φροντιστήρια, για να μάθουν αυτά που το δημόσιο σχολείο έχει υποχρέωση να τους διδάξει.

Τουλάχιστον  6 σχολικά κτήρια έχει ανάγκη η πόλη, για να καλύψει τις εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών της: Δημοτικό στη Δροσιά, Δημοτικό στο Κρυονέρι, Δημοτικό στον Άγ. Στέφανο, Δημοτικό στο Διόνυσο, κτήριο για το ΕΠΑΛ που να έχει και εργαστήρια στον ίδιο χώρο, Λύκειο στο Διόνυσο.

Τρία εκατομμύρια ευρώ, από την άλλη πλευρά, θα στοιχίσει στο κράτος τού «λεφτά δεν υπάρχουν» η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών από σχολικούς συμβούλους, όταν για την κάλυψη των εκπαιδευτικών κενών, καθηγητές μπαλώνουν τρύπες μετατασσόμενοι σε δύο και τρία σχολεία προσωρινά.

«Το έχουμε πια πάρει απόφαση»

Γιατί, όμως, οι γονείς -αν και βιώνουν τα παραπάνω -δεν ξεσηκώνονται; Πολλοί αναρωτήθηκαν στη χθεσινή συνάντηση. Η απάντηση ήταν μάλλον αποστομωτική: «Πολλοί το έχουμε πάρει απόφαση πως τα πράγματα θα είναι έτσι και θα πληρώνουμε φροντιστήρια από το Δημοτικό κιόλας. Εγώ αναρωτιέμαι γιατί στέλνω το παιδί μου στο δημόσιο σχολείο και χάνει 7 ώρες», είπε πολύ χαρακτηριστικά γονιός από το Λύκειο της Άνοιξης.

Αντίδραση με όλους τους τρόπους

Και επειδή όλα δείχνουν πως αυτή η κατάσταση μόνο να χειροτερέψει μπορεί υπό το κράτος των κυβερνητικών επιλογών, οι γονείς προχώρησαν σε συγκεκριμένες προτάσεις αντίδρασης που περιελάμβαναν από διαμαρτυρίες και παραστάσεις στους αρμόδιους εκπαιδευτικούς φορείς (σ.σ. οι οποίες, πάντως, μέχρι σήμερα έχουν φέρει φτωχά αποτελέσματα) μέχρι αποχή διαρκείας, ώστε να ακυρωθεί στην πράξη ένας θεσμός που έχει ήδη ακυρωθεί στη συνείδηση των πολλών: «Αν δεν κλείσουν τα σχολεία, πώς θα καταλάβουν οι υπεύθυνοι για την κατάσταση αυτή πως έχουμε φτάσει στο απροχώρητο;», πρότεινε η Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων στο Γυμνάσιο Διονύσου Π. Οικονομάκου.

Η  πρότασή της βρήκε πολλούς υποστηριχτές, ενώ αξίζει να αναφερθεί και η επισήμανση του Γ. Σώκου από το Σύλλογο Γονέων Λυκείου στον Άγ. Στέφανο: «Αν δεν αντιδράσουμε εμείς εδώ και σήμερα, πολύ φοβάμαι πως ό,τι περνάνε τώρα τα παιδιά μας, θα το ζήσουν χειρότερα και τα εγγόνια μας».

Ανακεφαλαιώνοντας τα όσα λέχθηκαν η Πρόεδρος της Ένωσης Γονέων Β. Παπαϊωάννου περιέγραψε τις εν συνεχεία κινήσεις:

*Ενημέρωση όσο το δυνατόν ευρύτερη των γονιών

*Συντονισμός αντιδράσεων με την Ομοσπονδία και την Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων για από κοινού κινητοποιήσεις με τους γονείς από σχολεία της ευρύτερης περιοχής

*Εξάντληση των τμηματικών αντιδράσεων ανά σχολείο

*Χρονοδιάγραμμα προς τις Εκπαιδευτικές Διευθύνσεις  για να καλυφθούν τα κενά σε καθηγητές, και- σε αντίθετη περίπτωση- αποχή των μαθητών

*Αλλά πρώτα απ’ όλα, η πραγματοποίηση ανοιχτής θεματικής συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου με θέμα την Παιδεία και τα προβλήματά της στο Διόνυσο (σ.σ. συνεδρίαση που εκκρεμεί εδώ και ένα τουλάχιστον χρόνο), με στόχο να σταθεί ο Δήμος αρωγός στον αγώνα γονιών και μαθητών.