Από αυτήν εδώ την εφημερίδα χρόνια τώρα υποστηρίζουμε την ίδρυση καταστημάτων, εκεί και μόνο που προβλέπεται, τοπικού ενδιαφέροντος και βεληνεκούς στο Διόνυσο- που μέσα στον καλλικρατικό Δήμο είναι η μοναδική περιοχή η οποία δεν διαθέτει καμία εμπορική δραστηριότητα, ως περιοχή μόνο κατοικίας. Τέτοια δραστηριότητα προβλέπεται εντούτοις από το Ρυμοτομικό Σχέδιο σε δύο σημεία της μικρής μας πόλης: Επί της οδού Κίου, εκεί που σήμερα βρίσκεται η παιδική χαρά και το Ηρώον, και απέναντι, στην άλλη πλευρά της Λ. Διονύσου, δίπλα στην εκεί παιδική χαρά.
Σε κάθε ευκαιρία υποστηρίζαμε- και δεχθήκαμε επιθέσεις από εχθρούς και φίλους- πως μια σύγχρονη πόλη δεν μπορεί να είναι υπνούπολη, χωρίς κανένα σημείο συνάντησης των πολιτών της. Πως μια σύγχρονη πόλη οφείλει να προσφέρει, μαζί με τις υπόλοιπες υποδομές, και τα μαγαζάκια της γειτονιάς, για να είναι λειτουργική, βιώσιμη και ανθρώπινη. Πως η μετακίνηση των κατοίκων για τις καθημερινές αγορές τους προσθέτει κυκλοφοριακό φόρτο σε μια οδική αρτηρία- τη Λεωφόρο Διονύσου- που δεν είναι σχεδιασμένη για τέτοιες επιβαρύνσεις.
Τα παραπάνω δεν ήταν βγαλμένα από τη σφαίρα της φαντασίας (μας) αλλά από τα λόγια των σύγχρονων πολεοδόμων, που σχεδιάζουν μια πόλη με όλες τις χρήσεις ορθολογικά κατανεμημένες, προς όφελος των κατοίκων και της ποιότητας ζωής τους.
Συνεπώς- θα έσπευδε κανείς να πει- αισθανόμαστε δικαιωμένοι , σήμερα που συζητείται το νέο Νομοσχέδιο για τη Χωροταξία και την Πολεοδομία, το οποίο υπενθυμίζουμε καταργεί ό, τι ξέραμε για τις χρήσεις γης μέχρι τώρα και στη θέση τους προτείνει «τα πάνω κάτω»: Καταργείται η χρήση «μόνο κατοικίας» και η αμιγής κατοικία, απαγορεύεται αυτή η χρήση κατά μήκος των βασικών οδικών αξόνων, επιτρέπονται εμπορικές χρήσεις παντού- και μάλιστα επαχθέστερες απ’ ό, τι παλιότερα. Δικαιολογώντας τις αλλαγές αυτές ο αναπληρωτής ΥΠΕΚΑ Ν. Ταγαράς δήλωσε πως «Δεν πρέπει να υπάρχει πολίτης ή επαγγελματίας αυτής της χώρας που δεν έχει αντιληφθεί πόσο παρωχημένο είναι πλέον το σύστημα των χρήσεων γης που θεσμοθετήθηκε το 1987. Είναι κρίσιμο και απαραίτητο να εκσυγχρονιστεί και να εξειδικευτεί στις σημερινές ανάγκες, να προστεθούν νέες χρήσεις και λειτουργίες που εμφανίστηκαν την τελευταία 25ετία αλλά και να διορθωθούν στρεβλώσεις που υπήρχαν”.
Είναι όμως τα πράγματα έτσι; Το ερώτημα που έθεσε με αφορμή το Νομοσχέδιο ο Σ. Σωτηρίου, πολιτικός μηχανικός και πρώην Κοινοτάρχης Διονύσου για 16 χρόνια, ήταν αποκαλυπτικό: “Δηλαδή στο διπλανό σου αδόμητο οικόπεδο, που έχει πρόσωπο στη Διονύσου, θα μπορεί ο γείτονας να φτιάξει ταβέρνα, για να μην ξενιτεύεσαι κι εσύ στη Σταμάτα για παϊδάκια; Με λίγα λόγια οι χρήσεις γης θα ορίζονται με βάση πολεοδομική μελέτη που θα τις κατανέμει ορθολογικά ή θα σπαρθούν όπου δει; “
Ας σημειωθεί εδώ πως ο κ. Σωτηρίου και η τότε Διοίκηση της Κοινότητας στη δεκαετία του ’90 είχαν αποτρέψει τη δημιουργία υπερτοπικού κέντρου που σχεδίαζε το ΥΠΕΧΩΔΕ πάνω στη Λεωφόρο, επικαλούμενοι την πρόβλεψη για τα δυο σημεία τοπικής αγοράς που ήδη περιλαμβάνονταν στο ΡΣ.
Τριάντα χρόνια μετά, το ίδιο υπουργείο με άλλο όνομα και κάτω από τελείως διαφορετικές συνθήκες (δεσμεύσεις, υποχρέωση για αναπτυξιακές διαδικασίες, Μνημόνιο με λίγα λόγια και Τρόικα), ξαναφέρνει στην επιφάνεια εκείνο το “ξεχασμένο” σχέδιο.
Πολύ φοβούμαστε πως αυτό που στα μάτια κάποιων φάνταζε κερκόπορτα- “αν ενεργοποιήσουμε τα δυο σημεία τοπικής αγοράς με μικρά καταστήματα, τότε ανοίγουμε το δρόμο για εμπορικά κέντρα και υπεραγορές στο Διόνυσο”- σήμερα, και εφόσον το Νομοσχέδιο τελικώς ψηφιστεί και εν συνεχεία εγκριθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας, θα είναι το μικρότερο κακό και στο μέλλον θα προκαλεί μόνο θυμηδία.
Σχολιάζοντας από την πλευρά της τις δηλώσεις του κ. Μανιάτη σχετικά με την κατάργηση της περιοχής αμιγούς κατοικίας («Δεν θέλουμε πόλεις κοιμητήρια, και γειτονιές– ησυχαστήρια κάποιων πλούσιων. Θέλουμε γειτονιές με ζωντάνια που θα αναπτύσσουν και δράσεις μη οχλούσες – και το κάνουμε απολύτως συνειδητά»), η Λ. Φέρμελη Διονυσιώτισσα, δημοτική σύμβουλος και πολιτική μηχανικός, λέει στην Οδό Διονύσου: «Η θεώρηση πολλών ότι είμαστε προφυλαγμένοι στο κουκούλι μας, και έχουμε υψηλές γνωριμίες που δεν θα μεταβάλλουν τα κεκτημένα μας, δείχνει να έχει φτάσει στο οδυνηρό τέλος της. Στο βωμό των μνημονίων η κυβέρνηση δεν διστάζει να υπερβεί κανόνες που έχουν θεσπιστεί μετά από επιστημονικές μελέτες χρόνων.
Και συνεχίζει:
«Με το νομοσχέδιο αυτό καταργείται κάθε έννοια ιδιαιτερότητας της κάθε περιοχής. Πώς εννοούν οι συντάκτες του ότι επί των βασικών οδικών αξόνων απαγορεύεται η χρήση «μόνο κατοικίας»; Με ποιες υποδομές μπορεί να γίνει αυτό επί της Λεωφόρου Διονύσου, για παράδειγμα, που δεν έχουμε ούτε πεζοδρόμια; Γιατί επιβάλλονται χρήσεις σε μια περιοχή που δεν της χρειάζονται; Για το επενδυτικό καλό; Τίνος ; Των πολιτών, της πόλης ή των επιχειρηματικών Ομίλων; Και κάτι τελευταίο: Αυτό το νομοσχέδιο καταδεικνύει με τον πιο απόλυτο τρόπο, ότι όσο και αν αυτοί που ασχολούνται με την Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν θέλουν να δίνουν πολιτικό χαρακτήρα στις επιλογές τους, έρχεται η ίδια η Πολιτεία να αποδείξει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή ότι: Μόνο πολιτικές και ξεκάθαρες θέσεις μπορούν να οδηγήσουν τον τόπο μπροστά. Αυτή τη στιγμή ψηφίζονται νόμοι που αλλάζουν τη ζωή μας με την διαδικασία του κατεπείγοντος εν μία νυκτί. Εμείς οι πολίτες τελικά τι θα κάνουμε; Υπάρχει ή δεν υπάρχει άλλος δρόμος; Είναι ο νόμος πάνω από όλους και όλα;Και αυτός ο συγκεκριμένος που αύριο θα έχει ψηφιστεί, μαζί με τον άλλο που προβλέπει το ξεπούλημα των ακτών μας».