Ποτέ μεγάλη φωτιά δεν ξεκίνησε από την πόλη μας, ακούγεται, γράφεται και λέγεται χρόνια τώρα. Πράγματι- οι εθελοντές, που ο Θεός να τους έχει καλά, τα όποια μέτρα πρόληψης, που κάθε χρόνο γίνονται και καλύτερα και περισσότερα, η ανταπόκριση των κατοίκων, που πλέον ζουν χειμώνα καλοκαίρι με το φόβο μιας καταστροφής, συμβάλλουν ώστε στην πόλη μέσα ό,τι εκδηλώνεται, να σβήνεται άμεσα.
Γιατί λοιπόν η φωτιά της Παρασκευής, “που δεν ξεκίνησε από την πόλη μας”, όχι μόνο μπήκε για τα καλά μέσα, αλλά έκαψε και σπίτια; Τι βρήκε και θέριεψε; Πώς από πυρκαγιά σε χαμηλή βλάστηση κόντεψε να αφανίσει μια πυκνοκατοικημένη περιοχή;
Σύμφωνα με τον Θ. Ντούλα, Πρόεδρο του Κλιμακίου Εθελοντών του Κρυονερίου (που ο Θεός να τους έχει καλά, αυτούς και όλους τους Εθελοντές του Δήμου), η εξάπλωση της φωτιάς οφειλόταν σε μια σειρά παράγοντες:
*Στη χαμηλή βλάστηση. Εδώ και δυο χρόνια η εκπαίδευση των Εθελοντών στο Κρυονέρι περιστρέφεται γύρω από την επικινδυνότητά της. Μερικά εκατοστά ξεραμένου χορταριού αρκούν για να τινάξουν φλόγες πολλών μέτρων. Αυτό έγινε και πίσω από τις εγκαταστάσεις του Κλιμακίου, στην οδό Φτέρης, όταν πήρε φωτιά το χορταράκι, που είχε αφήσει πίσω του το grader όταν άνοιξε δρόμο- από βλάστηση 20 πόντων ξεπήδησε φλόγα δυο μέτρων. Επιπλέον, η χαμηλή βλάστηση, σε συνδυασμό με το δυνατό άνεμο όπως αυτός της Παρασκευής, επιτρέπει στη φωτιά να κινείται, να έρπει, πολύ γρηγορότερα.
*Στη σχετική, εδαφική, υγρασία. Που μειώνεται και πάει λόγω της κλιματικής αλλαγής. Γι’ αυτό και οι φωτιές συνήθως ελέγχονται το βράδυ, επειδή τότε ανεβαίνει το επίπεδο της σχετικής υγρασίας.
*Στην ανθρώπινη αβλεψία. Οι φιάλες υγραερίου που έσκαγαν παρατημένες σε μπαλκόνια, είναι ένα καλό παράδειγμα.
*Στα ακαθάριστα. Παντού. Αν και οι περισσότεροι κάτοικοι είχαν καθαρίσει τις ιδιοκτησίες τους, υπήρχαν ακόμη διάσπαρτα ακαθάριστα αδόμητα, που συνέβαλαν στη γρήγορη εξάπλωση της φωτιάς. Μαζί τους, ακαθάριστοι ήταν και οι κοινόχρηστοι χώροι. Μαζί τους, ακαθάριστα ήταν και τα ρέματα- και η φωτιά μπήκε και ξαπλώθηκε σε δυο από αυτά στο Κρυονέρι. Οι φωτογραφίες που κυκλοφορούσαν στη διάρκεια και μετά τη φωτιά είναι αδιάψευστοι μάρτυρες.
Οι Εθελοντές, που ο Θεός να τους έχει καλά, έκαναν τη δουλειά τους και με το παραπάνω- ο ηρωισμός και η αυτοθυσία τους έσωσαν την πόλη από τα χειρότερα για μια ακόμη φορά.
Όταν τελειώσει το μέτρημα των πληγών, καλό θα ήταν να δούμε ποιοι άλλοι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους ή δεν την έκαναν καθόλου.
