Ο Π. Γεωργιάδης είναι Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ)- Ιδρυτικό μέλος της παράταξης “Νέος Διόνυσος”
Όσοι ακόμα παραμένουν “πιστοί” στην παρακολούθηση των συνεδριάσεων των συλλογικών οργάνων του Δήμου (Δημοτικό Συμβούλιο – Δημοτική Επιτροπή) είναι βέβαιο ότι δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι από την κατάληξη του “διαλόγου” και τις τυχόν αποφάσεις που λαμβάνονται. Οι συζητήσεις, συνήθως ατέρμονες, ακολουθούν τους κανόνες μιας κλασικής αντιπαράθεσης μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, ενίοτε και με την έντονη παρουσία “ανεξάρτητων” δημοτικών συμβούλων.
Ειδικότερα στα προ ημερήσιας διάταξης θέματα αλλά κυρίως στα ερωτήματα λογοδοσίας η όλη ατμόσφαιρα που επικρατεί στις συνεδριάσεις δεν συνεισφέρει στην επίλυση θεμάτων ούτε καν στην κατανόησή τους: Σε ποιο σημείο βρίσκεται η πρόοδος κάθε θέματος, περίπλοκου ή μη, ποιο το επόμενο βήμα προς την κατεύθυνση μιας οριστικής επίλυσης, πώς θα ξεπεράσουμε γραφειοκρατικά εμπόδια. Υπάρχει συνέπεια και συνέχεια μεθοδολογική, πώς πορευόμαστε ή όλα συζητούνται και επανέρχονται συνεχώς χωρίς καμία ορατή προοπτική επίλυσης; Μήπως κάνουμε βήματα σημειωτόν ή ακόμα χειρότερα ένα βήμα μπρος και δυο βήματα πίσω;
Ο αριθμός των ενδιαφερομένων δημοτών που παρακολουθούν διαδικτυακά τις συνεδριάσεις είναι μετρημένος στα δάκτυλα των χεριών μας, ενώ οι τυπικά εγγεγραμμένοι για παρακολούθηση είναι μερικές εκατοντάδες. Αυτός και μόνο ο δείκτης θα ήταν αρκετός για να προκαλέσει ισχυρό προβληματισμό αλλαγών στην ατμόσφαιρα που επικρατεί στις συνεδριάσεις των συλλογικών οργάνων.
Θα περιοριστώ σε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα πολυφωνίας και συνεχών επαναλήψεων από τις τελευταίες συνεδριάσεις, από τα οποία προκύπτουν και οι παλινωδίες που με σαφή και τεκμηριωμένο τρόπο αποτυπώνονται δημοσιογραφικά και στην “Οδός Διονύσου”:
Πόσο λογικό είναι να υπάρχουν συσσωρευμένες εκκρεμότητες κάθε μορφής, νομικές-κτηματολογικές-διοικητικές και ό,τι άλλο θέλετε, στις εύλογες διεκδικήσεις του Δήμου απέναντι στο ΤΥΠΕΤ και τα διεκδικούμενα μερίδια γης; Και μάλιστα για σχεδόν είκοσι χρόνια.
Γιατί δεν υπήρξε ξεκάθαρη στρατηγική αλλά ακόμα και τώρα ακούγονται ιστορίες και ζητούνται γνώμες και ιδέες, όπως δήλωσε στη συνεδρίαση ο Αντιδήμαρχος, για να χαραχθεί μια σταθερή και εφικτή συνολική αντιμετώπιση μιας δίκαιης για το Δήμο κατάληξης;
Προφανώς το θέμα έχει πολυπλοκότητα και θα έλεγα πως σε μερικούς επιμέρους τομείς έγιναν βήματα εξορθολογισμού, δυστυχώς μετά από πολλά χρόνια. Η πολυφωνία στη δημοκρατία και στη λειτουργία των θεσμών είναι χρήσιμη και απαραίτητη. Υπενθυμίζω βέβαια ότι όπου λαλούν… αργεί να ξημερώσει. Και το συμπέρασμα είναι πως καλή μεν η πολυφωνία, καλύτερη όμως όλων η ηγετικότητα. Μια σθεναρή ηγεσία που δεν παρασύρεται από αλλαγές προσώπων ή παρατάξεων, που ακολουθεί διαχρονικά πορεία σταθερή και αμετάβλητη. Αν δεν αναζητήσουμε ευρύτερα στην κοινωνία τα κατάλληλα πρόσωπα σε θέσεις ευθύνης για να ηγηθούν μιας συλλογικής και ανεπηρέαστης από μικροσυμφέροντα προσπάθειας θα παραμείνουμε στάσιμοι, αν όχι θεατές, σε θέματα ζωτικής σημασίας για το δημοτικό συμφέρον.
Η απόπειρά μου να απαριθμήσω ποια όμοια θέματα και πόσες φορές το καθένα έχει συζητηθεί στα διάφορα όργανα επί σειρά ετών, κατέληξε σε ναυάγιο. Η καταμέτρηση ξεπερνούσε κατά πολύ την… υπομονή μου.
