Γράφει ο Δ. Σταθόπουλος, δημότης Διονύσου
Από την ημέρα που γεννήθηκε ο Δήμος Διονύσου με τον «Καλλικράτη» δεν μπόρεσε να σταθεί γερά στα πόδια του.
Η συνένωση επτά κοινοτήτων έφερε αναμενόμενες δυσκολίες αλλά σήμερα το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι η απουσία σταθερής, σοβαρής και ώριμης διοίκησης.
Από το 2011 μέχρι σήμερα βλέπουμε το ίδιο έργο να παίζεται ξανά και ξανά. Ανά τετραετία ή πενταετία να αλλάζει η δημοτική αρχή. Αυτό, από μόνο του, δεν θα ήταν κακό, αν οι νέες διοικήσεις δεν ξεκινούσαν κάθε φορά με την καραμέλα τού «παραλάβαμε καμένη γη».
Στον Δήμο μας το παράδοξο είναι πως κάθε νέα διοίκηση αντί να συνεχίσει και να ολοκληρώσει όσα ξεκίνησε η προηγούμενη, τα αφήνει να βαλτώνουν και έτσι χάνονται ευκαιρίες, χάνονται χρόνια, κι εμείς οι δημότες, χάνουμε την υπομονή μας.
Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι στις θητείες Καλαφατέλη εξασφαλίστηκαν χρηματοδοτήσεις δεκάδων εκατομμυρίων για έργα και μελέτες.
Ο Δήμος απέκτησε νέο στόλο οχημάτων, έγιναν ασφαλτοστρώσεις, προχώρησαν μελέτες για αποχέτευση και ύδρευση (ανάμεσά τους και η σύνδεση της Σταμάτας με την ΕΥΔΑΠ), πραγματοποιήθηκαν έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, υπογειοποιήθηκαν περίπου 160 χλμ. καλωδίων ενώ σε συνεργασία με την Περιφέρεια υλοποιήθηκαν έργα για το οδικό δίκτυο και ενισχύθηκε η ανακύκλωση με νέο εξοπλισμό και άλλα πολλά.
Δυο φορές παραδόθηκε χαρτοφυλάκιο με ώριμα, συμβασιοποιημένα και χρηματοδοτημένα έργα, έτοιμα να ξεκινήσουν.
Την πρώτη φορά η Διοίκηση Ζαμάνη προχώρησε κάποια έργα (δίχως ωστόσο να παραδώσει έστω μια νέα μελέτη), την δεύτερη η σημερινή Διοίκηση Μαϊχόσογλου, αδυνατεί να τα προχωρήσει.
Όχι επειδή δεν υπάρχουν χρηματοδοτήσεις, όχι επειδή δεν υπάρχουν εγκρίσεις, αλλά επειδή δεν γνωρίζουν πώς να τα κάνουν ή εμποδίζονται από μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Και τις δύο φορές η διοίκηση παραδόθηκε σε «μαθητευόμενους μάγους», άπειρους, αδέξιους, χωρίς εμπειρία και, το χειρότερο, χωρίς σχέδιο και όραμα για τον Δήμο μας.
Στον ιδιωτικό τομέα, κάτι τέτοιο θα ήταν σκάνδαλο.
Ένας γενικός διευθυντής που θα πέταγε στο καλάθι υπογεγραμμένα συμβόλαια και εξασφαλισμένες επενδύσεις, θα είχε απολυθεί μέσα σε μήνες.
Μια startup που θα ακύρωνε προϊόν λίγο πριν το λανσάρισμα, θα είχε κλείσει πριν καν ξεκινήσει.
Μια πολυεθνική που θα άφηνε ώριμα έργα να βαλτώσουν θα έχανε κέρδη, αξιοπιστία και πελάτες.
Η διαφορά είναι ότι στην επιχείρηση, όταν χάνει η διοίκηση, χάνει και η ίδια. Χάνει το προϊόν, χάνουν οι εργαζόμενοι, ζημιώνεται η φήμη.
Στον Δήμο όμως, όταν χάνει η διοίκηση, δεν πληρώνει εκείνη το τίμημα. Κανείς δεν χάνει τη θέση του. Χάνουμε εγώ κι εσύ. Χάνουν οι δημότες.
Εμείς πληρώνουμε ανταποδοτικά τέλη, εμείς περπατάμε σε δρόμους χωρίς πεζοδρόμια, εμείς οδηγούμε σε δρόμους γεμάτους λακκούβες, εμείς ζούμε με έργα που μένουν στα χαρτιά.
Αυτή τη φορά, το δημοτικό σκηνικό όπως διαμορφώνεται είναι πιο δυσοίωνο από ποτέ. Οι «μαθητευόμενοι μάγοι» δεν θα είναι ένας, αλλά περισσότεροι. Τουλάχιστον δύο θα εμφανιστούν με γοητευτικό χρυσό περιτύλιγμα και έναν σάκο γεμάτο «ΘΑ» και «λύσεις». Θα υποσχεθούν τα πάντα, θα μιλήσουν για «φρεσκάδα» και «νέα αρχή». Αλλά πίσω από τη λάμψη θα υπάρχει και αυτή τη φορά το τίποτα.
Μέχρι τις επόμενες εκλογές έχουμε τρία ολόκληρα χρόνια να σκεφτούμε τι θέλουμε για τον Δήμο μας.
Θέλουμε ο ήδη αποτυχημένος «μαθητευόμενος μάγος» να αντικατασταθεί από έναν «νέο μαθητευόμενο», ακόμη πιο άπειρο;
Είναι σαν να διώχνεις έναν μάστορα που κατέστρεψε το σπίτι σου και στη θέση του να φέρνεις έναν μαθητή που δεν έχει πιάσει ποτέ εργαλεία. Το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο, περισσότερες ζημιές, καθυστερήσεις, χαμένος χρόνος και χαμένο χρήμα.
Την ευθύνη δεν την έχουν μόνο οι διοικήσεις. Την έχουμε κι εμείς.
Εμείς είμαστε αυτοί που ψηφίζουμε τους «μαθητευόμενους μάγους», παρασυρμένοι από μεγάλα λόγια και εύκολες υποσχέσεις. Εμείς τους επιτρέπουμε να μάθουν στην πλάτη μας. Αν συνεχίσουμε να ανταμείβουμε την απειρία και τα κούφια «ΘΑ» τότε δεν φταίνε μόνο αυτοί. Φταίμε κι εμείς που τους αφήνουμε να μας κοροϊδεύουν.
Ο Διόνυσος δεν αντέχει άλλους «μαθητευόμενους μάγους». Αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε πορεία και βηματισμό πρέπει να το αποφασίσουμε εμείς.
Οι επόμενες εκλογές ίσως φαίνονται μακρινές αλλά ο χρόνος κυλά γρήγορα. Όσο πιο νωρίς αποφασίσουμε τι πραγματικά θέλουμε, τόσο πιο κοντά θα έρθουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.
Ο Δήμος χρειάζεται συνέχεια και σοβαρότητα.
Χρειάζεται ανθρώπους με εμπειρία που δεν θα αναλώνονται σε καταστροφικές μικροπολιτικές και κυρίως θα ξέρουν να συνεχίσουν όσα βρήκαν.
Ανθρώπους που θα αφήσουν τον εγωισμό τους στην άκρη και θα κάνουν έργα, όχι λόγια, γιατί το μέλλον δεν χτίζεται με «ΘΑ». Χτίζεται με έργα.
Και έργα δεν φέρνουν οι «μαθητευόμενοι μάγοι»
