*Γράφει ο Δρ Στ. Μιχιώτης, πρώην Γενικός Γραμματέας του Δήμου Διονύσου
Ίσως κάποιοι θυμούνται, πριν λίγα χρόνια, έναν τοπικό σύμβουλο της Δροσιάς, που υπερασπιζόμενος τα πεπραγμένα της διοίκησης Ζαμάνη, είχε πει: «Σ’ όποιον δεν αρέσει ο Διόνυσος, ας πάει να μείνει στο Μαρούσι!». Ελάχιστοι όμως φανταζόντουσαν πως λίγα χρόνια αργότερα, εκείνη η προσβλητική φράση θα έμοιαζε «στιγμιαίο πταίσμα». Γιατί έτσι φαντάζει σήμερα, μπροστά στη μεγάλη και καθημερινή προσβολή, που επιφυλάσσει η κα Μαϊχόσογλου στους δημότες και κατοίκους αυτής της πόλης.
Μια προσβολή, που ξεκινάει τη στιγμή που βγαίνουμε από το σπίτι μας και αντικρίζουμε το χάλι, που επικρατεί στους δρόμους, τα πεζοδρόμια και τις πλατείες. Μια προσβολή, που μεγαλώνει, όταν διατυπώνουμε παράπονα και στέλνουμε αιτήματα, που οι αρμόδιοι αγνοούν προκλητικά. Μια προσβολή που φουντώνει, όταν στις επίσημες ανακοινώσεις διαβάζουμε «δεσμεύσεις» των διοικούντων – σε βαθμό κοροϊδίας – και βλέπουμε μόνο τις φωτογραφίες τους. Μια προσβολή που εξοργίζει, όταν διαβάζουμε ότι η δήμαρχος έχει αποφασίσει αύξηση των ανταποδοτικών δημοτικών τελών – για ποιες αλήθεια υπηρεσίες και με ποια οικονομικά δεδομένα;
Κι ενώ η δήμαρχος και ο περίγυρός της έχουν ανεβάσει τα χρόνια προβλήματα του δήμου «σε άλλη πίστα», οι ίδιοι μοιάζουν σα να ζουν αλλού, σε μια εικονική πραγματικότητα, όπου όλα είναι καλά και γίνονται καλύτερα. Κι όπως χαρακτηριστικά λένε, «ο αγώνας για τη βελτίωση της πόλης συνεχίζεται»… Ακόμα κι έτσι όμως, σίγουρα δεν δικαιώνεται!
Και δυστυχώς, ελπίδα δεν υπάρχει πουθενά στον ορίζοντα. Γιατί η σημερινή αντιπολίτευση – τόσο η κανονική, όσο κι η «εσωτερική» – αρκείται να κάνει χλιαρές ανακοινώσεις κι ερωτήσεις στη διάρκεια των δημοτικών συμβουλίων, αντί να κινητοποιήσει τον κόσμο για τα φλέγοντα προβλήματα. Έχουν, βέβαια, τις δικές τους ασχολίες οι άνθρωποι και, προπαντός, τη δική τους πολιτική ατζέντα. Μια ατζέντα, που στηρίζεται στη λογική του «ώριμου φρούτου». Μόνο που το 2028, το «φρούτο» δεν θα είναι απλώς ώριμο, θα έχει σαπίσει.
Κι από την άλλη, έχουμε και νέους επίδοξους «σωτήρες», που μετά από «θριαμβευτική» πορεία στις «μεγάλες πίστες» (Βουλή, Υπουργεία, Περιφέρεια), έβαλαν πλώρη για τον Δήμο Διονύσου. Γιατί πάντα, η ανικανότητα κάποιων σήμερα ανοίγει την «όρεξη» σε κάποιους άλλους για αύριο. Μόνο που έτσι, το αύριο είναι πάντα ίδιο και απαράλλακτο με το σήμερα σ’ αυτόν τον «Δήμο της Μαρμότας», όπως δικαίως αποκαλεί τον Διόνυσο η Λένα Χριστοφίδου.
Ούτως ή άλλως όμως, έχω πια την εντύπωση πως η πόλη αυτή στα δυο έχει σκιστεί. Από τη μια, για τους πολλούς και «κοινούς θνητούς», υπάρχει ο κόσμος των δυσάρεστων αισθήσεων. Κι από την άλλη, για τους λίγους και «εκλεκτούς», ο κόσμος των ευχάριστων κι εθιστικών παραισθήσεων. Και πρώτη ανάμεσα στους τελευταίους, η δήμαρχος, που ως υποψήφια μας εξαπάτησε πολιτικά και τώρα με τις πράξεις της προσβάλλει τη νοημοσύνη μας.
Νισάφι πια, μπουχτίσαμε από προσβολές!…
