Ο Π. Γεωργιάδης είναι Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ)- Ιδρυτικό μέλος της παράταξης “Νέος Διόνυσος”
ΔΙΟΝΥΣΟΣ 30/8/2025
Με τον μήνα Σεπτέμβρη προ των θυρών, επιστρέφουμε στην λεγόμενη κανονικότητα που μεταξύ των άλλων εμπεριέχει και την καθημερινότητα. Ο φετινός Σεπτέμβρης για τα δημοτικά μας δρώμενα ξεκινάει (2/9) με μια συνεδρίαση του ΔΣ με θέματα λογοδοσίας. Και επειδή ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας που ανοίγουν τα σχολεία, στα θέματα λογοδοσίας κυριαρχούν τα ερωτήματα για τις ελλείψεις στις σχολικές μονάδες. Στην “Οδός Διονύσου” (30/8) διαβάζουμε “Κεντρικό θέμα, και κοινό στις ερωτήσεις τριών από τις τέσσερις παρατάξεις της μειοψηφίας, αποτελεί η κατάσταση των σχολείων του Δήμου μας”.
Ορθώς τα θέματα των σχολικών υποδομών, θα έλεγα και της παιδείας γενικότερα, έχουν υψηλή προτεραιότητα και ειδικό βάρος για χιλιάδες γονείς και μαθητές. Η λογοδοσία είναι ένας θεσμός, όπως και αυτός του Συμπαραστάτη του Δημότη που δυστυχώς ατύχησε στην εφαρμογή του λόγω μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων, που δεν μπορεί να περιορίζεται σε ερωτήσεις και ξανά-ερωτήσεις χωρίς ουσιαστικές απαντήσεις και εποικοδομητικές προτάσεις καθολικά αποδεκτές.
Επομένως εκτός από την αντιπολίτευση των αριθμών (πολύ χρήσιμη δεν λέω ….) υπάρχει και η αντιπολίτευση των προτάσεων και των ιδεών. Από το χρήσιμο ας μετακινηθούμε στο κρίσιμο. Και το κρίσιμο θέμα της σχολικής στέγης απαιτεί πόρους, μεθοδικότητα και ολική σε βάθος χρόνου και όχι αποσπασματική προσέγγιση. Και για να γίνω περισσότερο συγκεκριμένος, έφερα στη μνήμη μου την παλαιότερη ιδέα της “ταυτότητας κτηρίου” και αν αυτή έχει ισχύ και για τα σχολικά κτήρια, όπου συναθροίζονται καθημερινά εκατοντάδες μαθητές και εκπαιδευτικοί. Πέρα λοιπόν από τα υλικά καθαριότητας, τις ελλείψεις για θέρμανση τους χειμωνιάτικους μήνες, τις φθορές σε υποδομές (όλα αυτά και πολλά άλλα εξαιρετικά σημαντικά) υπάρχει και το ευρύτερο ζήτημα της “ταυτότητας κτηρίου”.
Με την περιέργεια να με διακατέχει, και με τη βοήθεια της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ) που σύντομα ελπίζω να εισαχθεί στον σχολικό προγραμματισμό, αναζήτησα πληροφορίες και αλίευσα τα παρακάτω:
“Η Ταυτότητα Κτηρίου (ή «Ηλεκτρονική Ταυτότητα Κτιρίου») είναι ένα θεσμοθετημένο εργαλείο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ), που αφορά όλα τα κτίρια στη χώρα και, φυσικά, και τις σχολικές μονάδες. Για τα σχολεία, η Ταυτότητα Κτηρίου έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι συγκεντρώνει και καταγράφει όλα τα στοιχεία που αφορούν:
Τι περιλαμβάνει
- Γενικά στοιχεία κτηρίου (θέση, χρήση, επιφάνειες, όροι δόμησης).
- Νομιμοποιητικά έγγραφα (οικοδομικές άδειες, εγκρίσεις, αναθεωρήσεις).
- Σχέδια και μελέτες (αρχιτεκτονικά, στατικά, ηλεκτρομηχανολογικά).
- Ενεργειακή απόδοση (Πιστοποιητικό Ενεργειακής Απόδοσης – ΠΕΑ).
- Στοιχεία αυθαιρεσιών (αν έχουν τακτοποιηθεί βάσει Ν.4495/2017).
- Πιστοποιητικά πυρασφάλειας και άλλα που σχετίζονται με την ασφάλεια μαθητών/προσωπικού.
- Στοιχεία επιθεωρήσεων & συντηρήσεων (π.χ. ανελκυστήρων, λεβητοστασίων).
Σκοπός
- Να υπάρχει ενιαία και επικαιροποιημένη βάση δεδομένων για το κάθε σχολικό κτήριο.
- Να διασφαλίζεται η ασφάλεια και η καταλληλότητα χρήσης του κτηρίου.
- Να διευκολύνονται οι ανακαινίσεις, ενεργειακές αναβαθμίσεις και παρεμβάσεις.
- Να εξασφαλίζεται η νομιμότητα (απαραίτητη για χρηματοδοτήσεις, ΕΣΠΑ, έργα ΟΣΚ/ΚΤΥΠ).
Υποχρέωση για σχολικές μονάδες
- Η ευθύνη τήρησης της Ταυτότητας ανήκει στον κύριο/διαχειριστή του ακινήτου – συνήθως ο Δήμος (για τη Δευτεροβάθμια & Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση) ή η Περιφέρεια.
- Η καταχώριση γίνεται από εξουσιοδοτημένους μηχανικούς μέσω της πλατφόρμας του ΤΕΕ.
👉 Σήμερα, σε πολλά σχολικά κτίρια η Ταυτότητα Κτηρίου συνδέεται με προγράμματα χρηματοδότησης (π.χ. «Αντ. Τρίτσης», ΕΣΠΑ) για ανακαινίσεις, ενεργειακές παρεμβάσεις ή αντισεισμική θωράκιση”.
Μήπως θα ήταν χρήσιμο το ΔΣ με την ευκαιρία της λογοδοσίας να μην περιορισθεί σε επισημάνσεις, άγονες αντιπαραθέσεις και αντ’ αυτών να “σκεφτεί” επιτελικά και συναινετικά και να δρομολογήσει ενέργειες και απαιτήσεις χρηματοδότησης από επιχειρησιακά προγράμματα που περνούν πλάι μας και δεν τα αξιοποιούμε επαρκώς; Ενδεικτικά το πρόγραμμα «Μαριέττα Γιαννάκου».
Πριν κάποια χρόνια ένας Δήμαρχος μιας “ξεχασμένης” πόλης, τώρα Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, οραματίστηκε η πόλη του να εισέλθει δυναμικά στον αιώνα της πληροφορικής και της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Εν πολλοίς τα κατάφερε σε μια πόλη που πλέον είναι πασίγνωστη ως e-Trikala ( https://www.e-trikala.gr/).
Με ενδόμυχη προσωπική διάθεση οραματικής υπερβολής, θα πρέπει ο Νέος Δήμος Διονύσου να μεταμορφωθεί σε AI-Dionysos σε πολλά μέτωπα και δη τα εκπαιδευτικά. Παραφράζοντας το Ζητείται Ελπίς του συγγραφέα Αντώνη Σαμαράκη, θα κατέληγα στο Ζητείται Όραμα. Η ελπίδα μεν πεθαίνει τελευταία, το όραμα όμως δεν πεθαίνει ποτέ!
